Kulungan ang utak mo ng malisya. Parati na lamang, sa tuwing magniniig tayo'y iniisip mong hindi ko iwawaglit ni-minsan ang mga alaala nito. Ang amoy mo at ng iyong nakaraan, akala mo'y itatago ko. Nagkakamali ka.

Hindi kita iniisip o pinapantasya man lamang. Sa mga sandaling inaakala mong nilalaro ko ang mga posibilidad gamit ang aking mga daliri't kalamnan, nagkakamali ka. Naglalaway ako't oo, nilalabasan ako ng mga halinghing at hiyaw ngunit ang mga ito'y dahil madiin ang aking pagtanggi sa katotohanang nais mo lamang ako sa tuwing ako'y nilalabasan.

Kailan ka kaya lalabasan at tuluyang aamin sa sariling ang tambisan ng libog at romansa ay hindi lamang natatapos sa kama kundi sa kung paano natin isinusubo ang mga hinaing ng bawat isa't tuluyan tayong mananahimik?